Naczynie do przechowywania formaldehydu

Aldehyd mrówkowy, czyli formaldehyd został odkryty przez rosyjskiego chemika Aleksandra Butlerowa już w 1859 roku. Jest  toksyczny dla wątroby, skóry oraz układów oddechowego, odpornościowego, rozrodczego i nerwowego. Wywołuje również podrażnienia oczu, nosa i gardła, krwawienie z nosa, kaszel, wysypkę oraz astmę.

 

Ma jednak właściwości odkażające i konserwujące. Stosuje się go w przemyśle kosmetycznym (stosowany jest  przy produkcji tuszów do rzęs, utwardzaczy i lakierów do paznokci, mydeł, odżywek do włosów i szamponów, kremów przeciw starzeniu się skóry, płynów do kąpieli, dezodorantów),  dodawany jest do fornirów, lakierów przemysłowych, wosków samochodowych, wypełniaczy szczepionek, środków zapobiegających pienieniu oraz karmy dla zwierząt.  Ponadto używa się go do wyrobu żywic syntetycznych, włókien chemicznych, barwników.

 

Z uwagi na jego toksyczne działanie niektóre kraje zabroniły jego stosowania.

 

Jego bardziej rozpowszechniona forma to 35-40% roztwór zwany formaliną. Ta bezbarwna ciecz o drażniącym ostrym zapachu i smaku, silnie toksyczna i bakteriobójcza od dawna służyła do konserwowania preparatów i utrwalania wycinków biologicznych.

 

W naszej aptece naczynia z formaldehydem stały w pracowni galenowej, a jak wspomina pani Krystyna Kwieciszewska – trzeba było bardzo uważać, gdy rozlewano ją z dużych galonów, aby przygotowywać dla oddziałów odpowiednie jej roztwory.